راه آهن دروغین سرخط اخبار خبرگزاری رسمی ایران

خبرگزاری ایرنا بتازگی در خبری به خط آهن ایران-ارمنستان اشاره کرده است و ضمن اشاره به مشخصات این به اصطلاح پروژه از قول نهادهای رسمی ارمنستان نقل کرده است که روسیه در حال بررسی آن می باشد. در گزارش ایرنا از قول رسانه های روسیه زمان راه اندازی این راه آهن نیز پیش بینی شده است. عنوان خبر ایرنا این است: روسیه مشارکت در خط آهن ایران- ارمنستان را بررسی می کند.
راه آهن ایران-ارمنستان طرحی است که اجرای آن با واقعیتهای موجود در جهان و منطقه سازگاری ندارد. در ارمنستان تبلیغ حکومتی درباره این طرح همچنان با آب و تاب ادامه دارد. البته قابل درک است که رهبران این کشور می خواهند همچنان مردم را نسبت به دستاوردهای سیاستهایشان امیدوار نگه دارند. در ایران هم رسانه ها و خبرگزاری های نفوذی روسیه هر از چندی به این موضوع می پردازند اما نخستین بار است که این خط آهن سرتیتر خبری در خبرگزاری رسمی کشور می شود.
قفقازستان به ایرنا هشدار می دهد که همسو شدن با جریان نفوذی روسیه به زیان منافع ملی ایران است و ادامه این روند منجر به بی اعتبارشدن این خبرگزاری خواهد شد.
در اینجا به چند نکته بسیار مهم بویژه برای کسانی که با مسائل منطقه قفقاز آشنا نیستند اشاره می شود تا افکار عمومی بیش از پیش متوجه گردد که فرصتهای تاریخی در حال از دست رفتن هستند ولی هر دو طرف ایرانی و ارمنی همچنان به تبلیغات توخالی مشغول هستند:
- همانطور که در مطلب دروغ بزرگ قرن نیز اشاره شد، راه آهن ایران-ارمنستان در زمانی که مطرح گردید توجیه بین المللی داشت و ممکن بود بخشی از مسیر راه ابریشم محسوب شود اما اکنون تنها یک طرح محلی-منطقه ای است که البته قفقازستان سیاست خارجی ناکارامد جمهوری اسلامی را در این زمینه مقصر اصلی قلمداد می کند.
- همانطور که در گزارش ایرنا نیز آمده است، اجرای این طرح نیاز به 3.5 میلیارد دلار سرمایه گذاری دارد که بلانسبت هیج مغز خر خورده ای حاضر نیست این رقم را در منطقه پرمناقشه قفقاز و در کشور فاسد ارمنستان سرمایه گذاری کند تا ایروان به تهران وصل شود.
- دنبال کنندگان اخبار منطقه می دانند که چینی ها گفته بودند این طرح را بررسی خواهند کرد و ممکن است روی آن سرمایه گذاری کنند. چینی ها در اینگونه موارد مسیر خط آهن را بررسی می کنند تا اگر معادنی غنی و قیمتی در مسیر پیدا شود و بتوانند امتیاز بهره برداری آن را از دولت میزبان دریافت کنند، وارد عرصه چنین سرمایه گذاری هایی بشوند. بدیهی است این یک لاتاری برای ارمنستان است و امید به برنده شدن در آن نمی تواند مبنای سیاستگذاری برای کشوری مانند ایران قرار گیرد. اینکه نهادهای رسمی ارمنستان بار دیگر امید به سرمایه گذاری روسها را مطرح کرده اند، می تواند به این دلیل هم باشد که پیامهای مثبتی از چینی ها دریافت نکرده اند.
- منافع روسیه در این است که ارمنستان کشوری منزوی بماند. برای اقتصاد بزرگی مانند روسیه، کشور فقیر و کوچک ارمنستان تنها از این نظر اهمیت دارد که پایگاهی بشود برای این کشور در قفقاز جنوبی. روسیه بویژه در این مقطع که با ترکیه نیز چپ افتاده است، مایل است ارمنستان به پادگانی تبدیل شود که پدافند هوایی این کشور نیز در آن استقرار یابد.
- احزاب سیاسی ارمنستان را می توان به دو دسته اصلی روسگرا و غربگرا طبقه بندی کرد. غربگرایان ارمنستان تاکنون توانسته اند حمایت بسیاری از ملی گرایان این کشور را نیز جلب نمایند با تکیه بر این اصل که روسیه استقلال و هویت طلبی این ملت را خدشه دار کرده است. ملی گرایان ارمنستان اکنون متوجه خطر اصلی یعنی روسیه هستند. دوران پس از برجام فرصتی است تاریخی برای ایران تا در کنار ملی گرایان و هویت طلبان ارمنستان قرار گیرد، غرب و بطور کلی جامعه جهانی با این روند همگام و در بدترین حالت و بدبینانه ترین نگاه لااقل ناظر خواهد بود.
- دولت کنونی ارمنستان روسگرا است ولی متوجه است که همکاری با ایران راهکاری است که به بقای حکومت نیز گره خورده است. ایران می تواند ضمن همکاری با این دولت از عمکردهای مغایر با حقوق بشر آن انتقاد کند. احزاب مخالف و سازمانهای مدنی ارمنستان این ظرفیت را دارند که تاحدودی دولت کشور را تحت فشار قرار دهند و موجب چرخش آن بسمت ایران شوند.
این مطلب طولانی شد ولی هریک از بندهای فوق میتواند موضوع مقاله ای مفصل باشد و شواهد فراوانی برای تائید آنها وجود دارد.